Ik denk zeker dat sommige van deze toepassingen goed gebruikt kunnen worden door bibliotheken.
MAAR
ik denk dat het heel belangrijk is om eerst te kijken naar de gebruikers.
Hebben je klanten behoefte aan aanvullende informatie? Is een blog de juiste manier om dit te brengen? Of is Facebook of Twitter een beter medium voor je doelgroep?
Ik denk dat best veel organisaties gebruik maken van deze zogeheten 2.0 applicaties omdat 2.0 hip en nieuw is (ondertussen niet zo heel nieuw meer), en verder hebben ze niet echt een reden. Er wordt dus een hoop in het wilde weg geblogd en getwittert, zonder dat er iemand is die luistert. Terwijl dat toch wel belangrijk is lijkt me.
Ik heb een paar jaar geleden voor school een stukje geschreven over bibliotheek 2.0. Ik heb het nog even doorgelezen, en ik ben het er nog steeds wel mee eens. Dus bij deze (lekker makkelijk he) =
Bibliotheek
2.0
De
wereld van informatie is een snel veranderende wereld. Ik kan me nog goed
herinneren dat wanneer je tv zat te kijken en dacht “ik ken die acteur ergens
van” je 1; vette pech had of 2; heel goed moest opletten bij de aftiteling en hopen dat de naam je bekend voorkwam. Als ik nu
iemand in een serie zie wiens oren me bekend voorkomen klik ik op de IMDB app
op mijn telefoon en heb ik zo gevonden wie het is, en belangrijker nog, waar ik
die oren van kende. We hebben dus een stuk makkelijker toegang tot informatie.
Enorme hoeveelheden informatie liggen voor het oprapen. Maar daardoor is het
ook een stuk lastiger geworden de juiste informatie te vinden.
Daar ligt voor mij een van de rollen van de bibliotheek. Zoals een
van mijn favoriete auteurs Neil Gaiman het beter heeft gezegd; ”Google can
bring you back 100000 answers, a librarian can
bring you back the right one.”.
Niet dat Google niet enorm nuttig kan zijn, zelfs voor een
bibliothecaris.
De rol van een informatiespecialist is in dit geval de gids in het
doolhof van informatie. De bibliotheek moet dus vooral niet bang zijn om
gebruik te maken van alle nieuwe technieken en hulpmiddelen die er tegenwoordig
zijn. Gelukkig zien steeds meer bibliotheken dat ook in. Het internet word
steeds meer gebruikt om het de klanten wat makkelijker te maken. Bijvoorbeeld
dat je een mailtje krijgt wanneer je je boeken bijna moet inleveren. Ook meer
diensten worden online aangeboden, zoals reserveren, verlengen en het betalen
van boetes.
Deze zaken komen ook terug in het Bibliothecaris 2.0 manifest[1]. Het idee
is dat de bibliotheek door mee te gaan met de ontwikkelingen op het gebied van
informatieverstrekking, diensten kunnen leveren die beter toegespitst zijn op
de behoeftes van hun klanten. Daarbij moet vooral niet te erg vastgehouden
worden aan het idee van de “oude” bibliotheek. Persoonlijk denk ik dat die
“oude” bibliotheek, dus het lenen van boeken, altijd wel de kern zal blijven
van bibliotheek 2.0 , 7.3, of wat dan ook. En daar is ook niks mis mee. Ik houd
nou eenmaal van boeken. Maar ik denk ook dat deze kern aangevuld moet blijven
worden met diensten die toegespitst zijn op de klanten.
Daarmee bedoel ik niet alleen de online diensten die ik eerder
noemde, maar ook fysieke diensten in de bibliotheek zelf. Dat zijn dingen zoals
het gratis kunnen gebruiken van de computers, rustig kunnen studeren, een goede
kop koffie drinken. Zelfs het even uitlenen van een pen. Maar vooral het helpen
vinden van precies het stukje informatie waar iemand naar op zoek was. En dat
is voor mij de rol van de informatiespecialist in de bibliotheek.
Liefs,
Dora
Geen opmerkingen:
Een reactie posten